Je bent al een tijdje minder blij met jezelf en het leven wat je leeft, maar weet dit aardig te verbloemen…
In de wereld van alle dag lach jij van buiten en is het van binnen een stuk minder gezellig. Jij en je lijf zijn geen team en je bent moe. Doodmoe. Daar aan toe geven past niet in je systeem en dus ga je maar door. Je hebt het altijd zo gedaan en van uit thuis mee gekregen. Doorgaan, niet teveel nadenken, niet zeuren en je schouders eronder. Werk, opgroeiende kinderen, huishouden, je partner en alles wat daarbij komt kijken. Ouders die ouder worden en zorg vragen, wellicht al kleinkinderen waar je de leukste oma voor wil zijn, sporten en laten we de impact van de overgang niet vergeten… Het vraagt wat van je. Zeker op het moment dat je hoopte dat het op één of andere manier makkelijker zou worden. Het leven er niet steeds tussendoor zou fietsen en met tijd en ruimte voor je eigen verlangens. Helaas, de het voelt alsof stress letterlijk aan je blijft plakken.
’s Morgen vroeg kost het moeite om uit bed te komen en eenmaal bij je kledingkast sta je vertwijfeld te kijken. Wat moet je nu weer aan? Alles wat er hangt, staart je aan en voelt niet geschikt. Lekker zitten en leuk staan zijn niet thuis. Het lijkt wel of het gewoon niet meer bij je past of het past echt niet meer. Wanneer je twijfelachtig een poging doet en wat aan schiet, gaat het na een blik in de spiegel snel weer uit om vervolgens te kiezen voor iets donkers. Een veilige haven om onopvallend een beetje in wegkruipen, waarbij je hopelijk een beetje met rust wordt gelaten.
Herken je dit?
✔ Je bent continue aan het rennen en voor alles en iedereen. Terwijl jij alle ballen in de lucht houdt, dringt vermoeidheid zich dwingend aan je op. Daarbij lijkt wat je doet, ook nooit goed genoeg, waardoor je nog harder gaat lopen en dat put je uit. Je vraagt je wel eens af hoe het zou als je eens nee zou zeggen, maar dan vinden ze je vast niet meer aardig.
✔ Stiekem verlang je van anders doen, maar hoe? Echt weten wat je wilt is lastig en voelt als een wens buiten je bereik. Toch lonkt schaamteloos plezier hebben, durven & doen of zelfvertrouwen. Die leukere baan of eindelijk beslissen in welke richting je relatie mag gaan? Die droomvakantie, die ver buiten je bereik ligt of een nieuwe look? Je wil het wel anders, maar dan bemoeit je verstand zich overal mee met vele tetterende bezwaren in je oor. Troostend zoek je je heil in wat lekkers, wat meestal resulteert in spijt. Wat als je verlangen leven veel makkelijker is, dan je denkt en echt lukt?
✔ Je ontdekt jezelf in een etalageruit en schrikt spontaan van je eigen spiegelbeeld. Met een brok in je keel en steen op je maag loop je verder, verzekerd van een extra deuk in je zelfvertrouwen. De reden waarom je ook spiegels graag vermijd, terwijl je eigenlijk verlangt naar een stralend evenbeeld, die je humeur een oppepper geeft en het leven laat lachen.
✔ Je ziet iemand met een leuke outfit aan en denkt; gaaf, dat wil ik ook wel, terwijl je zeker weet dat het bij een ander toch beter staat dan bij jou. Je realiseert dat het gras altijd groener bij een ander is en door jouw levenservaring het van jou niet meer zo fris en fruitig kleurt. Hoe zou het zijn als je met eenvoudige tips leert hoe jij regie kan pakken over je eigen lijf en leven om het anders in te kleuren?
✔ Hoe vaak heb je al gedacht, dat wanneer je wat lichter zou zijn, je dan ook gelijk gelukkiger zou zijn? Helaas is niets minder waar. Want vele lijnpogingen later ben je uiteindelijk met nog meer kilo’s opgezadeld en je snapt maar niet hoe dat kan. En nu doet die overgang er nog een schepje bovenop. Kon je dat patroon maar doorbreken…
En wat nu?
Als je niet in de spiegel durft te kijken om te ontdekken wie je echt bent, om te houden van je jezelf met al je plussen en minnen, dan zit er niets anders op dan te accepteren, dat je de rest van je leven kleurloos blijft en jij als grijze muis de hoofdrol speelt. Een leven waarin jij het leidend voorwerp bent, in plaats van dat jij het leven leidt en waarin angst een slechte raadgever is. Een leven gevangen in je eigen lijf, waarin jij niet als nummer 1 op je eigen prioriteitenlijstje staan en met diep van binnen een verlangen naar verandering, waarbij steeds iets anders belangrijker dan jij, roet in het eten strooit.
Dat wil je toch eigenlijk niet?
